‘Windenergie is economie, geen milieu.’
Nederland geeft jaarlijks miljarden uit aan duurzaamheid. In het kader van de discussie over groen en duurzaam daarom de vraag: wat is groen? Marketing of mededogen met Moeder Aarde en milieu? In het artikel ‘Hoe groen is groen?’ in de Waterkampioen van november jongstleden schreef Jim Post: ‘Veel mensen worden er blij van, of juist heel boos. Groen maakt iets los.’
Lucratief?
Over de carbon footprint van veel groene energie is al veel gezegd, geschreven en lopen de meningen sterk uiteen. Windmolens worden veelal geproduceerd in Denemarken en Noord-Duitsland, waar de producenten subsidies ontvangen. Vervolgens komen de molens met forse schepen en vrachtwagens deze kant op. Door de afmeting van de gemiddelde windmolen, is het vervoer weinig efficiënt: een enkele wiek per verlengde vrachtwagen. Alleen al 5 tot 10 vrachtwagens voor de bouw van een windmolen van gemiddelde omvang hier ergens in Nederland.
Nieuw
Staat de molen eenmaal, dan (b)lijkt de feitelijke opbrengst tegen te vallen en is de terugverdientijd (te) lang. Onlangs werd weer pijnlijk duidelijk hoe sommige exploitanten van windmolens ‘groen’ interpreteren. Exploitanten en energiebedrijven willen zo’n 170 recent gebouwde grote windmolens afbreken. Het is immers ‘lucratief’ om nieuwe windmolens neer te zetten, omdat die nieuwe subsidies opleveren.
Angst
In het artikel in Waterkampioen wordt Pieter Lukkes geïnterviewd. Hij is emeritus hoogleraar aan de Rijksuniversiteit Groningen. Lukkes staat kritisch tegenover windenergie. Zijn mening wordt mooi samengevat door de interviewer: ‘Een plofkip is niet groen, windenergie wel. Ooit hebben we dat besloten.’ Hij gaat verder: ‘Windenergie is niet groen. Groen is zelfs een gevaarlijke kleur. Groene gedachten spelen namelijk in op angst: uitdrogende bronnen, de uitstoot van CO2, dat soort dingen. Met angst als raadgever.’
Te duur
Op de vraag waarom hij geen voorstander is van windmolens, antwoordt Lukkes: ‘Als het IJsselmeer dreigt te overstromen en je gaat met een emmertje hozen, dan is dat sympathiek, maar het helpt niet. Bij windmolens is het net zo, het levert te weinig op en driekwart van de tijd staan ze stil. Nog los van de benodigde ruimte, zijn windmolenparken te duur. Je ziet ze in rijke landen of dankzij rijke landen. Meerdere miljarden geeft Nederland er jaarlijks aan uit. Dat is te veel, ons land kan dat niet betalen. Tot nu toe draaien windmolens op subsidie, niet op de wind. Geld van ons allemaal, dat nu niet ergens anders naartoe gaat.’
Schatten
‘Wat moeten we dan?’ vraagt de interviewer aan Lukkes. Deze antwoordt: ‘Uit angst dan toch maar iets doen, dat is niet slim. Windenergie is economie, geen milieu. Vertrouw liever op de wetenschap en onafhankelijk onderzoek. Benut de schatten van de aarde goed.’
