Het zijn er nogal wat, de beweegbare bruggen en sluizen in groot Amsterdam. Honderd objecten die 24/7 in de gaten moeten worden gehouden en bediend. Vroeger gebeurde dat door de brugwachter, op de fiets. Maar om de efficiëntie en beschikbaarheid te vergroten, besloot Waternet het geheel te automatiseren en onder te brengen in één centraal bediensysteem.
Wie alle onderdelen van de uitgebreide waterwerken van Amsterdam in één systeem wil onderbrengen, gaat niet over één nacht ijs. ‘De eerste bestekken stammen uit 2009’, weet Hans Romanesko, eigenaar van Industrial Automation Partners, of kortweg IAP. ‘Wij zijn er in 2013 bijgekomen.’ Het lijkt op het eerste gezicht misschien opmerkelijk dat een relatief klein automatiseringsbedrijf zo’n omvangrijke klus wist binnen te slepen. En hoewel ze in Amsterdam gevestigd zijn, is dat het misschien ook wel. ‘We kennen Waternet vanuit enkele drinkwaterprojecten. Toen de openbare aanbesteding werd uitgeschreven, zijn we door hen benaderd om ook aan te bieden. We hebben toen de samenwerking met Spie gezocht voor een stukje projectmanagement, installatie en financiële afwikkeling. Zo konden we ons volledig richten op waar wij goed in zijn: automatisering. In dit geval softwareontwikkeling met WInCC S7 van Siemens en met .NET omgeving van Microsoft.’
100 objecten in 100 smaken
Voetgangersbruggen, spoorbruggen, rijksbruggen of de magere brug, de ene brug is de andere niet. Sommige draaien, anderen zijn van het type hefbrug, om maar niet te spreken van de verschillende besturingssystemen die onder de motorkap te vinden zijn. Eenzelfde verhaal gaat op voor de stadssluizen die Waternet in beheer heeft. Wie één centrale bediening wil creëren, en hierbij wel een stuk standaardisatie wil betrachten, heeft er een zware kluif aan. Romanesko: ‘Het was natuurlijk niet de bedoeling dat we de complete besturing van alle objecten gingen vervangen. Wel hebben we een uniforme bovenliggende schil gemaakt en de koppeling met alle objecten verzorgd. In totaal hebben we 19 desks met elk twee bedienplekken ingericht. Hier kiest de brugwachter welke brug hij gaat bedienen – hij kan er dus met twee tegelijk aan de slag – en voor elke brug heeft hij eenzelfde scherm, met dezelfde knoppen en objectspecifieke camerabeelden voor zich. Ook is er per werkplek een dynamische SIL3-noodstopsysteem voorzien, die geldt voor de brug die op dat moment in bediening is.’
Opdracht
Door de bril van de brugwachter is Amsterdam een behoorlijk chaotische stad. Auto’s, fietsers, voetgangers, alle verkeerdeelnemers willen zo snel mogelijk naar hun bestemming en niet al deze deelnemers nemen het zo nauw met de verkeersregels. Bovendien moeten ook de hulpdiensten hun werk kunnen doen, wat het onderbreken van het landverkeer – lampen aan, slagbomen dicht – niet vanzelfsprekend maakt. Ja, er hangen overal camera’s die min of meer livebeeld verzorgen, en er is de mogelijkheid om middels een microfoon met de omgeving te communiceren, maar ten opzichte van het fysiek aanwezig zijn is het wel even wennen. Bovendien heeft ook het waterverkeer – binnenvaart en pleziervaart – haar wensen. Hoe zorg je in hemelsnaam dat al die stromen efficiënt op elkaar worden afgestemd zodat er geen opstoppingen ontstaan of ongelukken gebeuren?
Lees hier verder.
