GRIP op alle wegen
Vol op de rem probeer ik uit te wijken op mijn vaste route naar huis. In een splitsecond zag ik in een flits een ogenschijnlijk groot gat in de weg. Terwijl de ABS inschakelt vertrouw ik op alle technieken in mijn nieuwe auto, om erachter te komen dat de auto toch blijft doorschuiven over het wegdek. Gelukkig is het al laat, ken ik de weg goed en is er weinig verkeer. Ik verbaas me over de knal als de auto de berm inglijdt en de schokdempers op hun lazer krijgen. Daar sta ik dan in het gras. Gelukkig geen bomen. Uit het raam zie ik een eend mij verschrikt aanstaren, maar gelukkig is haar kroost nog compleet en veilig onder haar vleugels.
Net een nieuwe auto en nu al schade bedenk ik me, als ik om de auto loop en de schade aan de bumper en deur zie. Veiligheid heb ik hoog in het vaandel staan. Als vader van drie ben ik altijd verantwoord in de auto en houd ik me aan de voorgeschreven snelheid. Waarom was mijn remweg zo lang? Ik woon langs deze oude weg en ken deze op mijn duimpje. Alhoewel ik weet dat het al even geleden is dat het wegdek door de gemeente is behandeld. Bij wie ligt eigenlijk de verantwoording voor de kwaliteit van dit wegdek? Gaten, Stroefheid, oneffenheden en andere mankementen aan het wegdek bepalen toch in grote mate de rijveiligheid van alle weggebruikers.
Verzekeringskosten
Mijn verzekeraar is erg benieuwd hoe de glijpartij tot stand is gekomen en wil graag van mij horen bij wie hij de kosten kan verhalen. Hij begint over de wegbeheerder die al bij eerdere ongelukken op hetzelfde stuk op de hoogte is gebracht van de slechte staat van dit deel van de weg. “Volgens mij is er vanwege gebrek aan geld nog niet de gelegenheid geweest om het wegdek te repareren”, mompelt hij door de telefoon. “Dan hadden ze toch wel een waarschuwingsbord kunnen plaatsen”, reageer ik. “Dat zijn ze in dit soort gevallen wel verplicht! Althans bij ‘normaal’ weggebruik”, hoor ik hem benadrukken. Ik omschrijf de situatie en vertel hem dat ik wel moest uitwijken voor het gat, dat ik niet harder reed dan de toegestane 50 kilometer per uur en dat de auto toch zijn grip verloor.
Rapportage
Later hoorde ik tijdens een informele borrel bij mijn werkgever van een van onze klanten, dat veel wegbeheerders gebaat zijn bij het tijdig laten controleren van de stroefheid van haar wegen. Mede om te zorgen dat men tijdig actie kan ondernemen om ongelukken te voorkomen. “Je kunt je voorstellen dat de procedure om het wegdek te verbeteren lang kan duren. Meerdere betrokkenen moeten het budget zien vrij te krijgen om de werkzaamheden te verantwoorden en uiteindelijk uit te voeren”, vertelt hij. “Met een goed onderzoek en dito rapportage kan de verantwoordelijke tijdig dit soort trajecten inzetten. Door diverse methodieken zoals; ‘Zijdelingse Kracht Meetmethode’ (ZKM), (SWF), (SKM) wegdek stroefheidsmeting, ‘Skid Resistence Tester’ (SRT), visuele inspecties, textuurmeting en/of langsvlakheid toe te passen kan de kwaliteit van het wegdek in kaart gebracht worden.” Hij pleit voor een goede controle van het Nederlandse wegdek. Eigenlijk ook wel logisch bedenk ik me, terwijl ik nog eens nadenk over de onfortuinlijke avond.
Grip Road Inspection
De wegbeheerder is verantwoordelijk is voor de aanleg en het onderhoud van de weg en de weguitrusting (bijv. verkeersdrempels, vluchtheuvels, verlichtingsmasten, stroefheid van het wegdek). In de meeste gevallen is dit een overheidslichaam, zoals het Rijk, de Provincie, de gemeente of het Waterschap (of Hoogheemraadschap). GRIP Road Inspection geeft door uitvoerige inspectie van het wegdek deze instanties de handvaten om budget vrij te maken voor reparatie of anderszins de burgers te informeren over de slechte staat van de weg. Al in 1933 wordt de natte stroefheid van het Nederlandse wegdek gemeten volgens bepaalde voorschriften. In 1959 werd de RWS-stroefheidmeter (natte stroefheid proef 50/72) als norm gehanteerd die tot en met 2016 van kracht bleef. Vanaf 2017 wordt de stroefheid gemeten met een speciaal daarvoor in Duitsland ontwikkelde SKM-vrachtauto, een doorontwikkelde SCRIM (Side-wayforce Coefficient Routine Investigation Machine) met SFW (Side Way Force)-methodiek. In Nederland Genaamd Zijdelingse kracht meetmethode (ZKM) (RAW Proef 101). GRIP Road Inspection heeft twee eigen ZKM-meetwagens die volgens de nieuwe RAW Proef 101 kan meten zo ook een Skid Resistance Tester waardoor op vrijwel alle locaties de stroefheid van het oppervlak gemeten kan worden. Deze stroefheidsmeetmethode zetten zij onder andere in voor het meten van de stroefheidswaarde van alle soorten wegen, markeringen, rotonden, natuursteenverhardingen, winkelgebieden, fietspaden etc. Eigenlijk is de SRT de meest betrouwbare stroefheidsmeter voor locaties waar metingen met de ZKM in verband met de vereiste snelheid van het meetvoertuig niet mogelijk zijn.
Fotocredits
Openingsfoto: Naam_fotograaf
Kaderfoto: Naam_fotograaf
