Omgevingsmanagers zijn onmisbaar voor het succes van een bouwproject. Door een tevreden omgeving tot uitgangspunt te kiezen, is de omgevingshinder niet langer het sluitstuk maar een managementopgave. Door actieve samenwerking met stakeholders ontstaat betrokkenheid uit de omgeving waardoor het project sneller kan worden uitgevoerd. Het project A12 Utrecht Lunetten-Veenendaal is daar een voorbeeld van.
In de aanbesteding voor het project A12 Utrecht Lunetten-Veenendaal werd de doelstelling ‘tevreden omgeving’ voor het eerst in Nederland als criterium meegewogen. De omgevingsmanagers van Rijkswaterstaat en aannemer Poort van Bunnik, een samenwerking van een aantal BAM-bedrijven, zijn opgetogen over de unieke kansen die je voor de omgeving creëert wanneer de speelruimte van opdrachtgever en aannemer optimaal wordt benut.
‘Normaal legt een omgevingsmanager aan de omgeving uit wat er gaat gebeuren’, aldus Jacqueline te Lindert, omgevingsmanager van het project bij Rijkswaterstaat. ‘Wanneer een aannemer al in de tenderfase betrokken is bij het proces denkt hij actief en integraal mee over oplossingen die er toe leiden dat ook de omgeving tevreden is.’ ‘Je moet in de huid kruipen van degene die iets overkomt’, vult Patrick Voet van Royal HaskoningDHV aan. Hij is omgevingsmanager namens Poort van Bunnik. ‘Wanneer er snel gebouwd moet worden, schieten organisaties meestal in een kramp. De luiken gaan dicht. Terwijl je juist meer moet communiceren. Als mensen zich zorgen maken over hun veiligheid en eigendommen houdt elke communicatie op. Dat wil je voorkomen.’
Tevreden
In het tevreden stellen van omwonenden kiezen aannemer en Rijkswaterstaat bewust voor een hoge ambitie. En dat betekent dat je ook de bewoner die als enige in zijn straat klaagt over geluidsoverlast, serieus neemt, vindt Te Lindert. ‘Hinderbeleving is nu eenmaal subjectief. Sommige klachten zijn eenvoudig te verhelpen. Een aggregaat dat herrie maakt, kun je verplaatsen om een klein voorbeeld te noemen. Een groot voorbeeld is het wijzigen van techniek. Om de geluidsoverlast te beperken, had de aannemer in de voorbereiding al besloten om zo weinig mogelijk te heien. In plaats daarvan werd besloten om gebruik te maken van een techniek waarbij damwanden in de grond worden getrild.
Voet: ‘Maar tijdens de uitvoering bleek dat omwonenden ook dat trillen vervelend vonden, zelfs beangstigend. We hebben de afdeling risicomanagement gewaarschuwd dat de projectversnelling in gevaar kwam als een belangrijk deel van de omgeving niet langer tevreden is.’
